5 maart 2020
Dagelijks heb ik te maken met vooroordelen. MS is een ziekte die je (soms helaas, vaak gelukkig) niet kunt zien. Het staat ook niet op mijn voorhoofd geschreven. Daarom word ik door mensen niet vaak als ziek herkend. Vreemde blikken als ik ga zitten op dat ene kleine zitplaatsje dat nog vrij is, vreemde blikken als ik niet op sta voor ouderen, etc.
Het enige waar je aan kunt zien dat er iets ‘mis’ met me is zijn mijn EVO (enkel-voet orthese, maakt lopen makkelijker voor me) of mijn rolstoel (als ik daarmee op pad ben).
Ik hoor zo vaak ‘wat zie je er goed uit!’. Deze opmerking is zó frustrerend. Begrijp me niet verkeerd, ik vind het fijn er goed uit te zien maar dat betekent niet dat ik me ook zo voel. Integendeel. Vaak juist niet. Ik heb mijn hele leven al last van ondergewicht, ik heb echter het ‘geluk’ nooit een smal bekkie te krijgen als ik ziek ben (sterker nog ik heb een bolle kop), dat zal ongetwijfeld meewerken aan het er goed uit zien.
Daarnaast kom ik vaak energiek over (heb ik horen zeggen, ik snap het zelf ook niet) en ben ik bijna altijd positief. Mijn moeder heeft me weleens het advies gegeven: ‘laat maar eens zien hoe ziek je bent. Je hoeft je niet beter voor te doen’. Maar ik weet niet hoe dat moet! Ik ben wie ik ben en als ik me vervelend voel of te moe ben dan ga ik naar bed en ben ik het liefst alleen.
Toch snap ik de uitspraak ook. Vooral als je weet dat iemand erg ziek is dan verwacht je vaak een hoopje ellende aan te treffen. Zie je dan iets anders dan ben je verbaasd. En wat moet je anders zeggen tegen iemand die ziek is? ‘Joh wat zie je er vreselijk belabberd uit’, is ook niet echt aardig. Ongetwijfeld heb ik deze opmerking ook onterecht gemaakt tegen verschillende mensen.
Laatst zei een vriendin tegen me: ‘je ziet er goed uit, maar hoe voel je je?’ En dat vind ik nu een mooie oplossing.....
Wellicht is dit Stukje erg herkenbaar voor mede chronisch zieken. Ik ben benieuwd of jullie dit herkennen. (Reacties zijn welkom)