28 mei 2022
Gisteren heb ik een geweldige dag gehad! Ik heb genoten, met volle teugen.
De ingrediënten van deze dag:
300 vrouwen, heel veel kleuren, heel veel kleding rekken, hele kleine prijsjes, veel te veel vrouwen in een te warme en kleine ruimte om te passen.
Mix dit door elkaar en je hebt een idee.
Veel mensen, veel prikkels en warmte, allemaal ingrediënten voor mij om juist géén leuke dag te hebben. Toch ben ik gegaan.
Een lieve vriendin van me had kaartjes voor dit unieke evenement waar veel vrouwen bij willen zijn. Ik wilde het meemaken. En ja, ik kende de ingrediënten en dus ook de gevolgen voor mij.
Ik wil jullie meenemen in mijn afwegingen. Wat gaat er door mijn hoofd voordat ik zo'n keuze maak en mezelf dit aandoe.
Let op, komt 'ie:
Mijn lieve vriendin gaat rijden, dat scheelt al een hoop. Ik hoef dus niet oververmoeid zelf nog een uur terug te rijden.
Als het niet gaat? Wil ze dan voor mij eerder weg? Ja, dat wil ze (ze kent mij en mijn situatie erg goed en heeft zelf ook moeite met veel prikkels en veel mensen).
Kan ik met mijn rolstoel of rollator gaan? Nee, daar is geen ruimte voor. Ik zal het op eigen kracht moeten doen.
Kan ik naar buiten als het me teveel wordt? Ja, en daarna mag ik weer naar binnen als ik wil.
Hoe zal de temperatuur zijn? Zal het niet te warm zijn die dag? De vooruitzichten zijn gunstig, niet te warm!
Hoe ziet het weekend erna eruit? Zaterdag staat er niets op het programma en zondag zien we in de middag hele lieve vrienden maar hoef ik fysiek niets...
...en zo kan ik nog wel even doorgaan. Voors en tegens weeg ik tegen elkaar af. Ik bekijk mijn regelmogelijkheden (dingen die ik zelf in de hand heb) en maak een risico inschatting.
Conclusie van deze interne brainstorm: ja! ik wil heel graag gaan en ja! ik weet dat het pittig wordt en ja! ik zal veel grenzen over gaan en ja! The Day After zal ik moeten bijkomen. Maar ja! dat is de moeite waard. Denk ik.
En nu is het die Day After en ik heb pijn. Veel pijn. Lastig en vervelend, maar wat heb ik genoten en wat heb ik mooie herinneringen gemaakt en wat heb ik heerlijke nieuwe kleren kunnen kopen voor een prikkie en wat heb ik leuke mensen ontmoet. Het was het allemaal zó ontzettend waard!
Wat wil ik hiermee zeggen? Betekent het hebben van een chronische ziekte dat je nooit je grenzen over kan of mag gaan? Nee natuurlijk niet! Maar wees je er bewust van. Maak een afweging en bedenk of het de moeite waard was. Want het leven staat niet stil. Maak herinneringen en geef jezelf de tijd om daarna weer op te krabbelen... met een kleine glimlach om je nieuwe ervaring....
Ik lig in mijn bed en geniet nog even na van gisteren. ❤️