Oktober 2022
De buren van de buren zijn aan het verbouwen. De hel voor mij. Continu geluid overdag en s'avonds. Helaas zijn het geen buren waar we veel contact mee hebben en ze communiceren ook niet over hun plannen. We weten dus nooit wanneer er weer herrie komt. Soms is het een hele dag raak, soms beginnen ze pas in de avond rond 20 uur.
Ik slaap er slecht van. Soms zijn ze nog tot 22 uur bezig. En ja, ik weet dat het wettelijk mag, maar mijn bedtijd ligt al ver voor 22 uur. Bovendien kan mijn zoontje er ook niet goed van slapen en die komt dan verschillende keren zijn bed uit. Ook niet echt rustig. Bijslapen overdag is dan ook lastig, want ineens zijn ze weer met zagen bezig, buiten. Kortom, niet ideaal. Maar ja, het mag, dus je doet er niets aan.
Het zet me wel aan het denken. In hoeverre ben ik nu afhankelijk van mijn welbevinden van deze buren? Ik draag al oordopjes... zou ik het gesprek met ze moeten aangaan en mijn situatie uitleggen? Zouden ze daar rekening mee houden? Ik neem aan dat ze gewoon willen dat hun verbouwing af komt.
Maar ik denk verder... welke rol spelen anderen sowieso voor mij? Ik krijg veel adviezen: doe het rustig aan, denk aan jezelf, let op je grenzen. Naar welke luister ik wel en naar welke niet. De eerlijkheid gebied me te zeggen dat ik naar de meeste niet luister. Het klinkt heel onaardig, maar de meeste mensen weten niet waar ze het over hebben. Die kennen MS niet, of ze kennen mij niet.
Naar mijn moeder en mijn man wil ik nog weleens luisteren. Ze kennen me goed en weten hoe ik in elkaar zit. Vooral mijn man ziet eerder dan ikzelf hoe ik eraan toe ben. Als ze dit lezen weet ik zeker dat ze moeten lachen en zullen ontkennen dat ik naar ze luister. Maar ze planten vaak een zaadje. Ze zeggen iets en vervolgens ga ik erover na denken. Vaak volg ik dan hun advies als nog op, overigens kan dit wel een tijdje duren.
Ook luister ik slecht naar mijn collega's, hoewel die er niet vaak naast zitten. Zij weten namelijk als geen ander waar ze het over hebben. Maar ik ben eigenwijs....
Het makkelijkste is het om advies op te volgen van een dokter. Want tja, het is toch de dokter. Ik heb het dan niet over medicijn gebruik maar meer over leefstijl adviezen als; je moet momenteel echt even een tandje terug doen. In deze categorie past ook mijn baas, onder het mom; als de baas het zegt dan moet ik dat maar doen.
Als een dokter of baas het zegt; nou dan zal ik wel moeten luisteren, is vaak mijn gedachte. Het is makkelijker om naar hen te luisteren dan zelf een keuze te maken. En dat kan natuurlijk niet de bedoeling zijn. Ik zal zelf de verantwoordelijkheid moeten nemen voor mijn eigen gezondheid, keuzes en grenzen. Maar dit is zo vreselijk moeilijk!
Voorlopig maak ik de keuze om niet met de buren in gesprek te gaan en te hopen dat ze snel klaar zijn. Verstandig? Geen idee, wel de weg van de minste weerstand. En wat de andere keuzes betreft? Eigenwijs is ook wijs, toch?