23 december 2021
Onze wereld staat eventjes op zijn kop. De hele dag ben ik van alles aan het regelen en ik leef in een voortdurend déja vu gevoel. Ik heb nog een aantal blogs op de plank liggen om te publiceren; over mijn derde vaccinatie van afgelopen maandag bijvoorbeeld en over mijn laatste bezoekje aan de grote magnetron (de MRI scan voor de outsiders), maar die moeten toch echt even wijken voor dit verhaal.
Iedereen weet dat de scholen een week eerder dicht zijn gegaan. Gelukkig had ik daar in mijn achterhoofd al een beetje rekening mee gehouden en we hebben een fantastische oppas dus de opvang voor mijn zoontje was geregeld. Wel had ik met de oppas afgesproken om voor de zekerheid even een thuistestje te doen voor hij zou komen. Gewoon. Voor de zekerheid.
Zo gezegd zo gedaan, dinsdag getest; niets aan de hand. Vanmorgen getest en binnen 2 tellen (en dit is niet overdreven!!!) een knalrode streep. Positief!! Hoe dan?
Misschien weten jullie het nog, vorig jaar op kerstavond kregen manlief en ik het mailtje van de GGD met de mededeling dat we Corona hadden. We zijn een jaar verder en nu dit???? Bizar! De Russische Roulette is gaan draaien; krijgen we het alledrie? Hoe ziek gaan we dan worden? Hoe komen we eruit? Dan de gedachte aan de komende dagen....
Voor het eerst in 2 jaar (2 jaar geleden zat ik vlak voor mijn Lemtrada behandelingen en vorig jaar zaten we dus ook in quarantaine) zouden we met kerst weg zijn. Niets bijzonders, alleen met ons drietjes zowel mijn moeder als schoonmoeder bezoeken. Heerlijk even onder moeders vleugels en geen stress met kerstinkopen doen en wat moeten we nu weer eten?
Niet dus. Inmiddels zijn we een paar uur verder. Manlief is direct van zijn werk thuis gekomen en zit nu aan de keukentafel te werken. Zoonlief voelt zich verkouden, heeft hoofdpijn maar heeft vooral last van de Coronaritis (oftewel: heeft vooral last van alles erom heen: leuke plannen die niet doorgaan, testen, ouders thuis werken, geen vriendjes kunnen zien, etc).
De boodschappen voor de kerstdagen zijn geregeld (pfieuw....), zoonlief en ik zijn al door de GGD getest en iedereen die het weten moet is op de hoogte. Wat een dag!
Wederom zullen we deze kerst met ons drietjes doorbrengen.... jammer van de plannen. Maar eerlijk? Hoe langer ik de tijd krijgen om aan het idee te wennen hoe fijner het is. We zijn samen, we hebben elkaar, we hebben te eten, we hebben het warm, we hebben tijd voor elkaar. Hoe kan ik in zo'n situatie nog iets te klagen hebben? Met de moeders hebben we de komende dagen uiteraard contact via beeldbellen, zo zijn we toch een beetje bij ze. En zij zullen hun best moeten doen met eten, want ze hebben immers genoeg in huis.
Ik wens iedereen hele fijne feestdagen waarin we kunnen kijken naar wat we wel hebben, waarin mensen de verbinding zoeken met de mensen waarmee ze wel samen kunnen zijn! Maak er iets van!