6 juli 2021
Ik zou me moeten schamen! Al bijna 3 maanden heb ik geen blog geschreven.
Ik hoor het een vriendin van me nog vragen; "nu je werkt, blijf je dan wel je stukjes schrijven?" Nog luider dan haar vraag klinkt mijn antwoord in mijn hoofd; " ja tuurlijk joh!". Tot zo ver mijn grote mond.
Ik heb de afgelopen maanden wel blogs geschreven, een heleboel zelfs. Maar allemaal in mijn hoofd! Tja en daar heb je als lezer dan weer helemaal niets aan natuurlijk. Want wat in mijn hoofd zit staat niet op papier (nou ja, papier, je weet wel).
Hoe kwam dat toch? Ik heb zoveel leuke dingen meegemaakt de afgelopen maanden. Genoeg om over te schrijven! Zo was er het openingssymposium van Upendo waarbij ik gastvrouw mocht zijn, zo is er Gigi die geld op haalt voor MS en die ik voor altijd in mijn hart heb gesloten, ik heb 9 (!!!) kilometer gewandeld met mijn beste vriendinnetje: een absoluut hoogtepunt, manlief en ik hebben nieuwe meubels uitgezocht voor de badkamer en zo kan ik nog wel even doorgaan. Toch heb ik er geen blogs over gemaakt...
Waarom niet? Ik denk dat ik voor het eerst in jaren iets ervaar wat voor veel mensen een bekend verschijnsel en heel normaal zal zijn maar voor mij zeer bijzonder is; er zitten simpelweg te weinig uren in een dag!!!
Tot voor kort rustte ik veel overdag. Ik las, rommelde wat, was wat creatief bezig, had hier en daar een afspraak en alles krabbelde voort. Nu werk ik. Dit doe ik voornamelijk tijdens schooltijden, daarna is er tijd voor zoonlief en maak ik het eten. Omdat ik nog altijd MS heb en daar echt niet omheen kan, moet ik heel bewust rust momenten plannen (dit kost helaas best veel vrije tijd 😜). Naast bepaalde afspraken die ik heb is dan de tijd gewoon op! Natuurlijk zou ik 's avonds best tijd hebben om een stukje te schrijven, maar dan is het op. Geen zin/inspiratie/energie, hoe je het maar noemen wil.
Of dat erg is? Nee joh! Totaal niet! Ik geniet volop van mijn werk. Ik ga iedere dag met plezier er naar toe. Ik leer en doe dingen die ik nooit voor mogelijk hield. Ik heb fantastische collega's en ga zo maar door. Dus totaal niet erg!
Waarom ik er vandaag dan wel toekom om te schrijven? Tijd! Voor het eerst sinds ik werk heb ik me moeten ziekmelden. (Niets ergs, virusje; geen corona!) En meteen is daar weer die drang om dingen op papier te zetten. De onderwerpen springen door mijn hoofd en ik neem me voor de komende tijd weer meer stukjes te schrijven. Want dat ik het leuk vind om te schrijven en er veel te vertellen is over een leven met MS, dat is zeker!
Tot snel!
NB: klein weetje over de klok: deze kreeg ik van manlief. Hij is al jaren stuk (tot grote verwarring van bezoekers die bij ons komen) maar ik vind hem te mooi om weg te doen.