21 december 2020
Wederom vond ik de inspiratie voor een blog via een spreuk van OMdenken. En wel bovenstaande.
Lang heb ik gedacht dat het zo zat. Het was alsof iets of iemand continu verhinderde dat ik vooruit kon. Het één volgde het ander op. Steeds als ik net een beetje gas kon geven en snelheid kon maken werd er weer hard geremd en stond ik wederom stil. Ik gaf mijn MS daar de schuld van.
Ik kreeg weer een schub, de MS was weer actief, ik was moe door die stomme ziekte, noem maar op. De schuld wegschuiven, excuses zoeken.
De afgelopen maanden is er een verandering gaan plaatsvinden. Ik kom er steeds meer achter dat het niet de MS is die steeds op de rem trapt, maar dat ik dat zelf ben! Uiteraard speelt de MS een ontzettend grote rol in mijn leven als het gaat om snelheid maken. Maar uiteindelijk ben ik degene die achter het stuur zit! En niet in een lesauto waar er een tweede rem bij de bijrijdersplaats zit, maar in een normale auto met maar één rem, die alleen ik kan intrappen.
Door keuzes te maken voor mij en mijn gezondheid kom ik langzaam op een gestage constante snelheid. Denk aan gezond eten, mijn slaaptijden reguleren en voldoende bewegen. Allemaal zaken die ik zelf in de hand heb en kan inzetten om mezelf beter te voelen.
Alles valt of staat met je mindset. Ja, je kan afgeremd worden door externe omstandigheden. Kijk naar de Corona in de wereld momenteel. De lockdown die er momenteel is in ons land kan je leven aardig stil zetten. Maar dat hoeft niet! Je kan er ook iets van maken. Samen met je gezin meer tijd doorbrengen, die dingen doen die je altijd al wilde doen maar waar je geen tijd voor had, de mogelijkheden zijn nog altijd eindeloos. Als je maar buiten de lijntjes wil denken en uit je comfortzone wil stappen.
Zo is het met mijn MS ook. Heb ik een terugval? Dan ga ik anders denken; wat kan ik nog wel? Wat kan ik doen om er weer bovenop te komen? In plaats van de instelling: Ik ben moe de laatste tijd, ik wil alleen maar op bed liggen. Deze ombuigen naar: Zou het niet lekker zijn om even te wandelen? Al is het maar 10 minuten? En daarna met een kop thee en een boek op de bank te kruipen.
Goed dat klinkt makkelijk, maar dat is het zeker niet! Ik leer nog iedere dag bij. Ik ga regelmatig de mist in. Soms flink ook. Maar een auto heeft nog iets... een handrem... Best een handig ding, want soms, als het nodig is en ik het zelf even allemaal niet zie dan is daar mijn man die zonder aarzelen aan de handrem trekt. Gewoon omdat het even nodig is. En dat is soms best lekker!