7 april 2020
Een ruim begrip.... prikkels omvat alles. Alles in mijn omgeving en dat maakt me moe.
Met name van geluid heb ik veel last. Zet een radio aan en ik kan bijna geen normaal gesprek meer voeren. Zeker niet als ik moe ben. Een gesprek voeren terwijl er naast me een ander gesprek plaats vindt? Ook bijna onmogelijk (lastig als je op een meer persoonskamer ligt in het ziekenhuis).
Ik word er vreselijk moe van. Het zuigt me leeg. Ik moet me dan zó goed concentreren en proberen af te sluiten voor het andere geluid. Ik kan vaak niet op woorden komen, zinnen niet afmaken en vergeet wat ik wilde zeggen.
Soms heb je telefonisch contact met mensen die je dan op de speaker zetten, omdat er meerdere mensen meedoen aan het gesprek. Ik kan dat heel erg slecht! Ik vraag dan altijd of ik weer van de speaker af mag. (Ik denk dus ook dat ik een slechte zou zijn voor vergaderingen via Skype met meerdere mensen)
Als het stil is in huis moet het zuurstofpompje in het aquarium van de goudvis uit, anders word ik er helemaal kriegel van! (Geen zorgen, het gaat goed met de goudvis, het pompje kan best eventjes uit, de dierenbescherming hoeft niet gebeld, zie foto) Een continu blaffende hond in de buurt; brrrrr.... gelukkig helpt het om bijvoorbeeld de radio of televisie aan te zetten, maar dan moet je weer geen gesprek met me willen beginnen.
Veel mensen bij elkaar vind ik ook vermoeiend. Ook al zou ik niet met ze praten. Ze zorgen voor zowel een auditieve (geluid) als visuele overprikkeling. En dat zeg ik, iemand die graag onder de mensen is! Verjaardagen en feestjes zijn dus vermoeiend. Gezellig! Maar vermoeiend.
Nu is dat in de huidige tijd natuurlijk geen enkel probleem. Dat scheelt weer. En ik denk dat als dit alles straks weer achter de rug is, ik graag weer onder de mensen kom, of het nu vermoeiend is of niet!