18 februari 2022
Hij is al eens vaker voorbij gekomen... mijn fysiotherapeut. Ik denk dat de meeste mensen met MS wel een fysiotherapeut hebben of in ieder geval hebben gehad of nog gaan krijgen.
Voor mij is hij onmisbaar omdat hij me, indien nodig, motiveert om het bewegen weer op te pakken als ik dat in een slechte periode laat versloffen. Hij ontspant mijn benen als die verkrampt zijn van de zenuwpijn en de laatste weken zorgt hij voor veel spierpijn. Oke, als het om dat laatste gaat zou ik hem wel kunnen missen.
Het gaat de laatste tijd zo goed dat we tijdens de behandelingen niet veel aandacht hoeven te besteden aan verkrampingen, rekken, bindweefselmassage en andere (voor mij) passieve behandelingen. Dat betekent dus meer tijd voor activiteit en opbouw van kracht en conditie. Heerlijk vind ik dat. Lekker actief bezig zijn en fysiek moe worden. Wat ik minder leuk vind is de spierpijn die ik vervolgens iedere week weer voor minstens 4 dagen heb!!! Waarom??? Je zou toch denken dat je een keer goede spierpijn hebt en daarna niet meer als je weer verder oefent. Nou vergeet het maar! Of we nou mijn benen trainen, armen of zelfs borstspieren, ik voel het altijd nog 4 dagen lang. Minstens. Lekker dan.
Eerlijk gezegd weet ik niet of dit typisch voor MS is. Ik zal het mijn neuroloog eens vragen. Het maakt het sporten en bewegen wel minder leuk. Helemaal omdat die spierpijn ook weer extra zenuwpijn veroorzaakt.
Als ik dit van een positieve kant wil bekijken dan zou ik zeggen dat ik wel lekker lang plezier heb van mijn werk.... maar of plezier hierbij het goede woord is vraag ik me toch af...