21 juni 2020
Woensdagavond na het eten... Mijn keel voelt een beetje rauw. Keelpijn? Ach dat heb ik wel vaker, wellicht trekt het zo wel weer weg.
Maar het trekt niet weg, sterker nog het wordt erger. Normaal kondigt keelpijn een verkoudheid aan. Vervelend, maar niet erg. Ik weet dat ik dan meer rust moet nemen, wat meer moet slapen en in de gaten moet houden dat het niet uitloopt op een longontsteking (sinds ik MS heb is dit een keer of 6 gebeurd, ik ken het gevoel).
Maar nu is het anders. Nu begint mijn hoofd meteen te werken; wat zijn de regels? Wat moet ik nu doen? Wat is het beleid? Ik ben er ergens zeker van geen Corona te hebben. Ik ben zo vreselijk voorzichtig geweest! Maar ja, hoe zeker kun je hiervan zijn? Het idee dat door mij andere mensen ziek zouden kunnen worden staat me zeker niet aan.
Ik zeg alle afspraken die we hadden staan af (playdate van zoonlief en ik zou eindelijk na maanden mijn beste vriendinnetje weer zien, buiten in een speeltuin, met afstand).
De volgende morgen voel ik de verkoudheid inslaan. Ik begin ook te snotteren. Goed, dit is niet een eenmalig iets, tijd om te bellen voor een test. Want hoewel ik nog steeds denk geen Corona te hebben wil ik het wel volgens de regels spelen. Als ik weet dat het geen Corona is, hoef ik in ieder geval niet binnen te zitten. Ik kan de volgende middag terecht in Eindhoven.
De mevrouw aan de telefoon was uiterst vriendelijk en vroeg me van alles.
Mijn beslissing om te testen wordt versterkt als ik mijn zoontje uit school haal. Hij is ook verkouden. Snotteren en hoesten. Hem wil ik een test niet aandoen dus het is goed dat ik dat kan doen. In de avond heb ik verhoging. Nog een bevestiging.
Manlief doet de volgende ochtend boodschappen voor ruim een week. Wie weet valt de uitslag toch tegen en zitten we straks minimaal 2 weken in huis. Je gaat er toch aan denken... Kan die kleine maandag wel weer naar school? Ik heb mijn man ook nog maar gevraagd even naar de bieb te gaan, dan hebben we ook genoeg te lezen de komende tijd. Meer kunnen we niet doen. Nu de test afwachten en daarna nog de uitslag....
De teststraat was geweldig geregeld. Geen drukte, alles netjes aangegeven, veel personeel allemaal goed ingepakt, echt een geoliede machine. Niets dan lof. De test zelf stelt niets voor. Even een wattenstaafje in je keel, tegen de tijd dat het wat onaangenamer wordt is het alweer voorbij. De neusswap kietelt vooral heel erg! Dat gevoel bleef nog een tijdje hangen maar vond ik eerder grappig dan vervelend.
Ze vertelden me dat ik moest rekenen op 2 dagen om de uitslag te krijgen. Ze vragen je goed telefonisch bereikbaar te zijn. Maar aangezien je tot de testuitslag bekend is nergens heen mag is dat geen probleem.
Nu was het voor mij al helemaal geen probleem want ik heb zo’n beetje de hele wachttijd in bed doorgebracht. Ik kreeg koorts en voelde me goed beroerd.
Vanmorgen werd ik gebeld. De uitslag van negatief en dus positief! Geen Corona. Eigenlijk zoals ik had verwacht maar ik merkte toch een opluchting bij mezelf. Zoonlief kan nu gewoon naar school, manlief mag gewoon naar buiten en boodschappen doen en ik? Ik ziek gewoon lekker uit. Ik blijf wel zoveel mogelijk uit de buurt van andere mensen want als zij mijn verkoudheid krijgen zitten ze met dezelfde regels en dilemma’s opgescheept en dat is toch lastig! Wat vroeger een simpele verkoudheid was is nu een periode van onzekerheid en dingen regelen. Maar gelukkig mogen we getest worden!