De menselijke magnetron

16 maart 2020

Een van de dingen waar je als MS patiënt zeer regelmatig mee te maken krijgt is de MRI scan, of zoals wij in ons clubje zeggen: de magnetron.

De eerste keren vond ik het echt heel naar. Het doet geen pijn, je hoeft niets te doen, maar de ruimte is zó krap!!! (De machine begint zo’n beetje op 10 cm van je neus) Omdat het in mijn geval meestal om een hersenscan gaat krijg ik ook nog zo’n kap over mijn hoofd (de antenne). Je zicht is dus zeer beperkt!

Gelukkig krijg je een belletje in je hand. Het beleid: 1 keer bellen en ze vragen wat er aan de hand is, 3 keer bellen en ze rennen naar binnen om je eruit te sleuren. (Overigens nooit uitgeprobeerd!)

Een MRI maakt gebruik van een magnetisch veld. Als ik dat veld te snel ingeschoven word dan wordt ik hartstikke misselijk, dus dat gaat altijd met een slakkengangetje. Werkt prima!

Daarnaast krijg je een koptelefoon op met muziek, ik vraag me iedere keer weer af waarom ze nog de moeite nemen om die muziek aan te zetten want het grootste nadeel van een MRI scan is de ENORME herrie! Maar écht ENORME HERRIE!!! Denk aan heipalen, drilboren en alle andere herriemakers die je op een bouwplaats aantreft en daar sta je dan 10 cm vandaan. Dat komt qua volume een beetje in de buurt (denk ik, want de eerlijkheid gebied mij te zeggen dat ik nooit op een bouwplaats heb gestaan terwijl die apparaten aan stonden, maar je begrijpt vast mijn punt). Die muziek op de koptelefoon hoor je dus niet meer.

Nu vraag ik mij dus iets af.... de mensheid kan een machine uitvinden en maken die ervoor zorgt dat we ín een lichaam kunnen kijken. We zien afwijkingen en de kleinste details, waarom, echt waarom, kunnen ze dan niet zorgen dat diezelfde machine niet zo’n ontiegelijke herrie maakt!!!

Inmiddels ben ik er wel aardig aan gewend. Ik ben niet meer bang voor de kleine ruimte en de geluiden. Sterker nog, soms doezel ik zelfs wat weg (om me dan kapot te schrikken als het geluid ineens weer op houdt). Het enige wat vreemd blijft is dat je in zo’n ding ligt terwijl er een onwijs groot gebouw om je heen is met duizenden mensen en dat de wereld bij wijze van spreke kan vergaan zonder dat je er de flauwste notie van hebt.

Als ze nu nog een PLING laten horen als je klaar (of gaar) bent, dan is het feest compleet!