29 maart 2020
Ik merk dat veel mensen gefrustreerd zijn over de situatie waarin we ons nu bevinden en zich extreem veel zorgen maken en zelfs angstig zijn. Begrijpelijk want het is ook zorgelijk! We bevinden ons in een bizarre situatie waarvan niemand weet waar het naartoe gaat.
Tegelijkertijd is de situatie zoals hij is. We kunnen er niets aan veranderen. Zorgen maken helpt niet. (Sterker nog: stress verminderd je weerstand) Het enige wat we kunnen is ons erbij neerleggen, er het beste van maken en ons goed houden aan de regels. En ja, dat is makkelijker gezegd dan gedaan.
Ik zie hierin een grote overlap met een ziekte als MS. Ook hierbij weet ik niet wat me te wachten staat. En ja dat is eng! Maar iedere dag in angst leven? Dat helpt me niet!! Het enige wat ik kan doen is me aan de regels houden (voldoende rust, gezond leven, therapie, medicijnen gebruiken etc) en de rest is onvoorspelbaar.
Mensen vinden me vaak positief en actief. Mijn standaard reactie: dat ben ik omdat het alternatief me niet aan staat. Het alternatief is namelijk op de bank gaan zitten en mezelf zielig vinden. Op de bank zitten en wachten op wat komen gaat. Zo wil ik niet leven! Dat past niet bij mij. Ik wil er wat van maken, ook als dat anders is dan waar ik vroeger van droomde. Ik wil met de mogelijkheden die ik heb het maximale uit het leven halen!
Zo is het voor mij nu met de Corona ook. Ja, het is vreselijk en ja, veel mensen gaan ziek worden en ja, misschien ga ik wel dierbaren verliezen. Maar moet ik dan nu al in een hoekje kruipen en me zorgen maken? Ik denk dat ik dat pas ga doen als ze daadwerkelijk in het ziekenhuis komen te liggen. Want wie weet krijgen ze wel de milde vorm, of ze krijgen het helemaal niet. Zonde van mijn energie die ik er dan al aan verspild heb.
Ik geniet van de tijd die ik nu met mijn gezin kan doorbrengen, dit heb ik het laatste half jaar door mijn slechte gezondheid, amper kunnen doen. Ik geniet van de mooie initiatieven die her en der in het land ontstaan. Ik geniet ervan om te zien hoe mensen elkaar weer vinden in deze ellende (op gepaste afstand uiteraard!). Ik geniet van de positieve effecten die deze situatie op de natuur heeft.
Ik merk dat ik minder moeite heb met de opgelegde restricties dan sommige mensen om me heen. Velen voelen zich beperkt in hun doen en laten. Ik ervaar dat niet zo en heb erover nagedacht hoe dat kan. Ik denk dat dit komt omdat ik altijd al beperkt ben in mijn doen en laten door mijn eigen lichaam. Ik kan vaak al niet doen wat ik graag zou willen. Wellicht dat het daardoor voor mij makkelijker is nu dan voor anderen.
Ik weet dat het makkelijk praten is en natuurlijk zijn er ook momenten waarop ik me zorgen maak (met name over de effecten op lange termijn) maar ook nu wil ik uit het leven halen wat erin zit. Ik heb me neergelegd bij de situatie en maak er, samen met mijn gezin, het beste van.
De mensen die ziek zijn wens ik ongelooflijk veel beterschap en de dierbaren van deze mensen wens ik veel sterkte. Het is niet makkelijk.