... dan nam ik heel erg snel ontslag. Wat heeft die man momenteel een vreselijke baan! Nou ja, normaal gesproken natuurlijk ook, maar nu wel extra.
Ik volg de Corona ontwikkelingen op de voet. Hoewel ik niet écht tot een risicogroep behoor voel ik me nog wel altijd zo. Door de laatste persconferentie is dit gevoel weer versterkt. Het groeit weer, het komt dichterbij, we moeten weer andere keuzes gaan maken. Dus moet de overheid ingrijpen en dat doen ze...
De maatregelen worden aangescherpt, de regels weer strenger en men vindt hier iets van. Dat mag. Zoveel mensen zoveel meningen, dat zal altijd zo zijn en altijd zo blijven. Daarom kán onze Mark Rutte het objectief gezien nooit goed doen. Wat hij ook beslist.
Als er geen maatregelen worden genomen dan hoor je de mensen klagen dat er toch echt iets moet gebeuren, als er wel strenge maatregelen worden genomen dan hoor je de mensen klagen dat we niets meer mogen en dat er niets meer kan. Worden er maatregelen aangekondigd die tussen deze uitersten zitten dan wordt er van beide kanten geklaagd.
Hoe kun je regels aankondigen en zoveel mogelijk mensen tevreden houden? De economie zoveel mogelijk sparen? En niemand tekort te doen? Dat kan niet, dat is onmogelijk!
We leven in een klaagcultuur. Ik snap dat wel. Ik vind klagen weleens lekker. Het is ook allemaal niet leuk en het is ook vervelend. Maar kunnen onze beleidsmakers daar iets aan doen? Ik denk het niet. Ik denk dat mensen als Mark en Hugo hun uiterste best doen. Ze doen wat ze kunnen. Of je het nu met ze eens bent of niet. Of je ze nu wel of niet sympathiek vindt. Of ze nu wel of niet 'jouw politieke kleur hebben'. Deze situatie is uniek er is geen kant en klaar draaiboek voor. We leren door het leven te leven, ook in deze Corona situatie.
Natuurlijk zijn er dingen aan te merken op het beleid. Sommige regels zijn onduidelijk, niet logisch of spreken elkaar tegen. Maar de grens moet ergens gelegd worden. Iemand moet opstaan en zeggen wat er moet gebeuren. En dat doen ze. Of ik het met ze eens ben of niet, ze staan daar mooi wel iedere keer terwijl de rotte tomaten ze om de oren vliegen. Ik heb daar oneindig veel respect voor. En dat mag ook weleens gezegd worden. Vind ik.