15 december 2021
Lief immuunsysteem,
Ja, ik noem je nog lief, ook al ben ik niet altijd even blij met je. Toch noem ik je nog lief omdat ik er zonder jou al niet meer zou zijn, denk ik. Toch moet ik iets aan je kwijt. Ik snap namelijk helemaal niets van je.
Ik heb een auto immuunziekte. De naam zegt het al; jij bent hierbij betrokken. Laten we zeggen dat je niet erg slim bent. Je valt namelijk iets aan wat totaal geen bedreiging is voor jou, laat staan voor mij. Dit doe je met verve, dat moet ik je nageven. Het zorgt voor beschadigingen in mijn hersenen, toch zou ik graag zien dat je mijn gezonde myeline met rust laat. Ik denk niet dat mijn wens erg veel indruk op je gaat maken dus ik zal geen hoop krijgen.
Maar nu mijn verwarring. Je valt iets verkeerds aan, iets wat gezond is en geen bedreiging vormt. Kennelijk doe je dat goed. Maar als er dan iets binnendringt wat wél een bedreiging vormt, een simpel verkoudheidsvirus bijvoorbeeld, dan geef je ineens niet thuis!!! Waarom? Daar ben je voor! Val die ellendelingen aan! Pak ze! Vermorzel ze! Drie weken geleden werd ik verkouden, gewoon verkouden. Simpele tegenstander toch? Je kent hem vast nog van vroeger. Ik heb je ruim anderhalve week de tijd gegeven je taak te doen. Maar nee hoor, je vertikt het gewoon. Uiteindelijk heb ik een externe partij in moeten schakelen. Een dagelijkse dosis zwaar uitgeruste soldaten die wél doen waar ze voor opgeleid zijn.
Ik vind het vervelend als ik mijn werk niet goed doe. Heb jij daar geen last van? Geen schaamte? Onzekerheid?.... Kennelijk niet.
Mocht je ooit je werk attitude willen verbeteren, schoon schip willen maken, ergens intrinsieke motivatie vinden om je werk te doen, dan ben ik je grootste fan! Ik zal je bejubelen en belonen. Denk er maar eens rustig over na... geen haast. Momenteel heeft het externe leger jouw werk alweer gedaan...
Groetjes Nanda