20 juli 2020
Verschillende mensen heb ik via deze Stukjes al in het zonnetje gezet; mijn moeder, mijn man en mijn neuroloog. Vandaag is er weer een heel speciaal persoon aan de beurt: Yolanda van Hoorn.
Yolanda en ik waren oefentherapeut collega’s. We zaten samen in een regionaal overleg en op die manier hadden we regelmatig contact. Vanuit dat overleg ontstond de wens om iets te gaan ontwikkelen. Ik kan daar nu eindeloos over schrijven hoe dat allemaal is gegaan maar dat is eigenlijk niet zo belangrijk. Waar het op neer komt is dat Yolanda en ik uiteindelijk samen een prachtig product op de markt hebben gebracht. Voor de nieuwsgierigen onder jullie; kijk eens op www.zitmetpit.nl dat is echt de moeite waard.
Zit met Pit! werd een succes, dat betekende dat het meer en meer tijd en energie investering vroeg. En vooral dat laatste had ik niet. Ik kon het succes niet bijbenen en was daarmee een vertragende factor. Yolanda en ik besloten samen dat het beter was als ik uit het bedrijf zou stappen en dat ze zelf verder ging.
Dus dat deed ze, en hoe! De afgelopen jaren heeft ze met Zit met Pit! ongelooflijk veel bereikt. Ze is me altijd blijven betrekken bij alle nieuwe ideeën en soms kon ik zelfs mee helpen (zo hebben we nog een dag samen op een onderwijsbeurs gestaan).
Ook privé zagen we elkaar, want inmiddels waren we vriendinnen geworden. Op een dag kwam ze bij me langs. Ze vertelde me dat ze samen met haar man een plan had. Ze wilden samen de Mont Ventoux op fietsen tijdens het evenement Klimmen tegen MS! Dit wilden ze doen voor mij!!! Hoe bijzonder is dat? Het gebeurt niet vaak maar ik wist niet wat ik moest zeggen. Volgens mij heb ik ook weinig gezegd en drong het pas echt tot me door wat ze van plan waren toen ze weg was. Zulke dingen zie je toch alleen op tv?
Op de dag dat het eindelijk zover was werd ik per whatsapp op de hoogte gehouden. Zo wist ik al snel dat ze niet 1 maar 2 keer naar boven zijn geweest! Wat een prestatie, temeer omdat ze de enigen waren met een sportieve ‘normale’ fiets en geen racefiets. Ik was zo ontzettend trots op ze!
Een paar weken later kwam Yolanda me bezoeken. Ze had allerlei souveniers voor me meegenomen; dennenappels van de berg, hun rugnummers, een poster met foto’s van hun reis, noem maar op. Allemaal als herinnering aan deze speciale dag.
Yolanda is een vriendin waar ik trots op ben en die ik dankbaar ben! Dankbaar dat ze voor mij (en alle andere mensen met MS) die berg op is geploeterd en dat ze van ons kindje Zit met Pit! zo’n ontzettend succes weet te maken.
Lieve Yolanda, via deze weg nogmaals bedankt voor alles!