15 mei 2020
Inmiddels zitten we al 2 maanden in de Coronacrisis. Ik blijf braaf zoveel mogelijk binnen, ga bij niemand op visite, ontvang (behalve de hulp) niemand thuis, zet mijn zoontje op 100 meter van de school af en was mijn handen. So far so good. Ik zal wel moeten, ik val immers in de risicogroep. Maar nu komen er meer versoepelingen. Hoe ga ik hiermee om?
Zo begint de zwemles van zoonlief weer. Hoewel er goed over na gedacht is en er veel regels gelden in het zwembad zie ik er toch tegenop. Kijk, zonder die kapper kan ik nog wel een paar weken of maanden (het wordt er alleen niet mooier op) ook de boodschappen hoef ik niet te doen (lang leve manlief!) maar die zwemles is toch wat anders.
Een uur lang met andere ouders in een beperkte ruimte (bij ons in het zwembad geldt de regel dat je mede verantwoordelijk bent voor je kind tijdens de les en dus moet blijven) bij een broeiende temperatuur. Mmmmm.... niet ideaal.
Gelukkig heb ik een lieve moeder en schoonmoeder die allebei aan de gang gegaan zijn om (leuke en kleurrijke) mondkapjes voor me te maken. Superlief! Inmiddels heb ik de eerste binnen. Maar nu nog het dragen. Hoe ga ik me voelen met die gezichtsbedekking? Is het benauwd? Gaat het helpen? Ik denk dat ik de eerste keer een fikse drempel over moet. Zal het daarna makkelijker worden? Gaan we mondkapjes in ons straatbeeld binnenkort normaal vinden?
Ik weet dat de beschermende werking van de mondkapjes een discussiepunt is. Maar iets beter dan niets. Zeker als we ons gewoon nog aan de andere regels blijven houden. Al zie ik dat dat voor sommige steeds moeilijker lijkt te zijn.
Ik ga ondertussen door met het beschermen van mezelf. Met zelfgekozen quarantaine, 1,5 meter afstand en hippe mondkapjes!