14 mei 2020
Eerder heb ik al uitgebreid mijn grote vrienden aan jullie voorgesteld; Hugo (mijn rolstoel) en Hector (mijn trippelstoel). Maar gedurende de jaren heb ik ook kleinere vriendjes in huis gekregen. (En nee, ik ga nu niet meer aan naamgeving beginnen! Ik doe het niet!!)
Zo liggen er 2 in de keukenla waarvan er eentje onmisbaar is geworden en de andere het grootste deel van de tijd overbodig (best zielig als ik erover nadenk).
Hulpje 1 is de pottenplopper (toch weer een door mij verzonnen naam, maar niet zo erg als Henk ofzo toch?). Deze helpt me bij het openmaken van glazen potten. Deze krijg ik zelf namelijk niet meer open. Vroeger heb ik van mijn moeder geleerd om de deksel even met de punt een mes wat op te wippen om het vacuüm te verbreken, maar dit levert me alleen maar kromme messen op. Niet de bedoeling... de pottenplopper is ideaal en werkt altijd! (Mijn man overigens ook, die krijgt ze ook open, maar die is niet altijd voor handen zullen we maar zeggen). Zelfs mijn zoontje kan overweg met de pottenplopper!
Hulpje 2 (je weet wel, die zielige) is een hulpmiddel om frisdrankflessen open te draaien. Ik weet niet eens hoe zo’n ding heet en heb er zelf ook geen naam voor bedacht (het wordt steeds zieliger). Hij is echt heel handig! In een wip heb ik de fles open. Waarom hij dan toch verwaarloosd in de la ligt? Ik drink geen frisdrank meer.... alleen thee en water en daar heb ik hem niet bij nodig. Toch mag hij wel blijven want we krijgen vast wel weer een keer, ooit, bezoek die wel fris wil drinken!
In mijn keukenkastje staat mijn snijhulpje. Door mijn dieet moet ik veel groente snijden waar ik niet altijd de kracht voor heb. Ik doe ze dan in het machientje, trek een paar keer aan de deksel alsof je een motor van een motorbootje wil starten en alle groente is in kleine stukjes gesneden. I-de-aal!
Tot slot ligt ergens in de meterkast (achter de paraplu’s en wat andere dingen) de laarzen-uittrek-ding-geval-hulp. Ik krijg slecht mijn laarzen uit als deze geen rits hebben en dit moet het makkelijker maken (volgens mij gebruiken ruiters ze ook). Ik gebruik hem eigenlijk nooit omdat ik te bang ben mijn laarzen te beschadigen: en dat is zonde! Ik wacht dan dus maar tot manlief thuis komt en me kan helpen. Want laten we wel wezen; dat blijft toch de beste hulp van de wereld!