3 februari 2020
Het is al een paar dagen stil rond Mijn Stukjes (MS, vat je ‘em? 😉) maar dat komt omdat ik nieuwe inspiratie aan het opdoen ben voor nieuwe stukjes. Het was niet helemaal de bedoeling, want ik had best nog wat onderwerpen op de plank liggen, maar het kwam op mijn pad zal ik maar zeggen.
Afgelopen donderdag is er wat bloed afgenomen. Gewoon voor de zekerheid omdat ik wat vage klachten had. Vrijdagochtend werd ik door mijn neuroloog gebeld met de vraag of ik me even wilde gaan melden op de eerste hulp van het ziekenhuis. Mijn zogenaamde CRP waarde (ontstekingswaarde) was verhoogd en na overleg met de internist vonden ze het wel verstandig om me even na te kijken. Vooral gezien mijn zwakke immuunsysteem.
Die zag ik niet aankomen... ik ben meteen in de regelmodus geschoten, want ja, de scholen staakten (terecht overigens!). Gelukkig kon mijn man
met me mee. Na lang wachten (dat is een apart stukje waard) was de conclusie dat ik vermoedelijk een urineweginfectie zou hebben. Ik kreeg er een antibiotica bij en mocht naar huis na beloofd te hebben dat ik zou bellen als ik zieker zou worden.
En dat werd ik. Koude rillingen, koorts, misselijk, hoofdpijn; de hele santenkraam. Dus braaf hebben we zondagochtend terug gebeld. Meteen mochten we komen en al snel werd duidelijk dat ik nu wel werd opgenomen. Ik sta nu onder supervisie van de internist maar op de verpleegafdeling van de interne geneeskunde was geen plek dus hebben ze me op mijn oude vertrouwde afdeling neurologie gelegd!!!! En ja hoor: ze zijn er allemaal nog; Harry, Harvey, Horance en Huub! En alle lieve verpleegkundigen en andere medewerkers. Alsof ik thuis kwam. Oké, beetje overdreven.... maar ik werd warm onthaald.
Nu is niet helemaal duidelijk waar de infectie vandaan komt, maar ze zijn aan het zoeken. Nu maar hopen dat ze vroeger vaak ‘Waar is Wally?’ hebben gespeeld en ik snel naar huis kan!
NB: op de foto mijn uitzicht!