23 augustus 2020
Morgen beginnen de scholen weer hier in de regio. Na 6 weken vakantie mogen de kinderen weer naar school. Zoals veel mensen zeggen: ‘Het normale leven begint weer!’ (Of moet ik zeggen: het nieuwe normale leven?)
Maar wat is een normaal leven? Zoals mijn man en ik een normaal leven zien, zullen veel mensen het saai vinden.
Wij zouden graag alles ‘gewoon’ willen. Gewoon kind naar school, gewoon manlief aan het werk, ik gewoon thuis of ook gewoon werken. Gewoon 1 of 2 keer per jaar op vakantie kunnen. Gewoon op visite kunnen gaan. Gewoon uitjes kunnen plannen, wandelingen kunnen maken en andere leuke dingen doen. Gewoon gewoon dus.
Maar zo gewoon is dat voor ons niet. Als een jaar zo zou verlopen bij ons dan is dat juist heel bijzonder!!!
Ons gewone leven is namelijk meer een soort achtbaan. Is de ene bocht genomen dan komt daar onverwachts een diepe duikvlucht achteraan om vervolgens onverwachts over te gaan in een onvoorziene looping. Nee, doe mij maar liever een draaimolen in plaats van een achtbaan (maar dan wel op zo’n bewegend paard, dat dan weer wel).
Zou het er nog in zitten: een leven zonder ziekenhuizen? Zonder op het laatste moment afspraken moeten afzeggen? Zonder geldzorgen? Zonder van te voren overal rekening mee te houden? Zonder pijn?????
Natuurlijk is het leuk dat zoonlief weer naar school gaat. Naar groep 3 nog wel. We krijgen weer wat structuur in de dagen. Ik krijg weer wat tijd voor mezelf. Hartstikke fijn allemaal! Maar normaal? Neuh....