10 augustus 2020
Inmiddels is het duidelijk, de getallen lopen weer op. Mensen gaan op vakantie, bezoeken elkaar, houden geen afstand meer en de terrassen en stranden zitten vol. Begrijpelijk? Ja. Verstandig? Nee, gezien de cijfers.
Ook ik maak me schuldig aan versoepelingen in mijn gedrag. Zo heb ik een weekje bij mijn moeder gelogeerd en hebben we mijn opa en oma bezocht. Deze laatste uiteraard met afstand. Een week lang logeren bij mijn moeder en afstand houden is onmogelijk, dus dat hebben we los gelaten. We hebben op terrasjes gezeten, zijn in winkels geweest en hebben in het bos gelopen. Ik heb ervan genoten om ze weer te kunnen zien, om weer een normaal gesprek te kunnen voeren en de dagelijkse dingen te delen.
Toch blijf ik me bewust van het mogelijke risico dat ik loop. Ik ga nog altijd niet naar de supermarkt en op plekken met veel mensen kom ik niet. In mijn jaszak zit voor de zekerheid een mondkapje. Niet omdat ik ervan overtuigd ben dat ik daardoor niet ziek wordt, maar om een boodschap uit te dragen dat mensen voorzichtig moeten blijven.
Om me heen zie ik mensen steeds minder afstand houden. Tijdens mijn dagelijkse wandeling valt me op dat, waar mensen eerst met een boogje om me heen liepen, ze nu geen centimeter meer wijken. Mensen komen dichtbij me staan. Ik merk dat ik dat erg ongemakkelijk vind. Het liefst stuur ik ze weg, maar iets in me weerhoudt me hiervan.
Ik wil de vrijheden die we nu hebben niet weer inleveren. Ik wil dat mijn zoontje na de vakantie lekker kan starten in groep 3. Ik wil mijn ouders kunnen bezoeken als ik dit wil. In ruil daarvoor wil ik best afstand blijven houden, niet op vakantie gaan, mijn boodschappen online bestellen en een mondkapje dragen. Maar helaas denkt niet iedereen er zo over.
Is een vakantie naar een zonnig land nu echt zo belangrijk? Kunnen we het niet een keertje overslaan? Gewoon voor de goede zaak? Kunnen we echt niet een keer zonder een feestje in de kroeg? Maar in plaats daarvan met een paar vrienden afspreken in het park? Zijn we met ons allen nu niet vreselijk verwend aan het doen?
Waarom kijken we niet naar wat we wel mogen en kunnen en hebben? Sociale media, videobellen, de natuur om ons heen, ons prachtige land, Netflix, goed gevulde bibliotheken, mooie fietspaden, aardige buren, bezorg services van alle supermarkten, 24/7 televisie, gezellige bordspelletjes in de kast en zoveel meer.
Komende weken zit ik in ieder geval weer in quarantaine. Niet vanwege Corona, maar vanwege de hoge temperaturen. Ik ga dus genieten van mijn gezin. Ik ga dat ene boek lezen dat ik al zolang wilde lezen en ik ga met tegenzin volgen hoe de Corona cijfers langzaam maar zeker stijgen.....