29 juni 2020
Lopen is sinds ik 8 jaar geleden mijn diagnose kreeg altijd al een uitdaging geweest. Mijn eerste schub bestond uit het uitvallen van mijn rechterbeen en dat is nooit volledig hersteld. Daarom heb ik uiteindelijk ook mijn orthese gekregen, dat loopt voor mij een stuk makkelijker.
Ik merkte dat ik de laatste weken, na de heftige periode van afgelopen winter, niet echt vooruit ging met lopen. Het bleef moeilijk. Meer dan een paar honderd meter lukte me niet. Ook mijn fysio was niet tevreden, daar moest iets mee gaan gebeuren!
Op zijn advies ben ik het lopen gaan opbouwen. Te beginnen met 5 minuten per dag! Dat lijkt niets natuurlijk, maar als ik flink doorstap voel ik na 50 meter al mijn spieren al protesteren.
Maar hoe vind ik een rondje van precies 5 minuten? Het antwoord was even simpel als briljant (idee van mijn geniale fysio). Je zet een timer op je telefoon die aftelt vanaf 2:30 min en als hij afgaat draai je om en loop je dezelfde weg terug! Zeg nou zelf; briljant toch?
(Nu ben ik wel weer zo'n idioot die het dan de kunst vindt om als de timer voor de tweede keer afloopt precies voor de deur uit te komen en die vervolgens baalt als dat niet is gelukt.)
De bedoeling is dat ik om de dag een minuut langer ga lopen en zo mijn lopen steeds verder opbouw. Vanmorgen heb ik 12 minuten gelopen (ongeveer 1 km!) en ik vind het heerlijk om te doen. Ik ga meestal zodra ik zoonlief naar school heb gebracht, dan is het nog niet te warm.
Een bijkomstigheid is dat ik er nu achter kom hoeveel kanten ik wel niet op kan vanuit ons huis. De wijk door, langs het kanaal, naar het park, langs de speeltuin, naar een vijver. Iedere dag probeer ik een andere route te kiezen en als ik weer eens dezelfde loop dan kijk ik hoeveel verder ik nu alweer kom met een paar minuten extra (ik kom al bijna bij de Albert Heijn).
Ongetwijfeld komt er een tijd dat opbouwen niet meer om de dag gaat omdat ik mijn grens tegen kom, dan laat ik er gewoon wat langer tussen zitten. Maar op deze manier is 'trainen' zeer goed te doen en zelfs leuk!
Ik ga dus gewoon door met mijn dagelijkse blokjes om en hoop binnenkort met manlief weer eens een flinke wandeling te kunnen maken, iets waar we samen altijd zo heerlijk van konden genieten.