16 april 2020
Voor het eerst schrijf ik een Stukje op advies van iemand anders. Ik kreeg het advies van één van mijn behandelaren om met jullie te delen hoe je kunt zien dat ik me niet lekker voel. Ik laat dit namelijk niet graag zien. Ik doe dit niet eens bewust, ik weet niet hoe ik anders moet zijn dan mezelf!
Ik word vaak omschreven als een vrolijk en energiek persoon, terwijl ik me helemaal niet zo voel. Integendeel zelfs! Maar het past niet bij me om zielig te gaan zitten doen.
Toch weten mijn man en mijn moeder het altijd feilloos te benoemen als ik me niet goed voel. Wat zien of merken ze dan aan mij? Ik heb het ze maar eens gevraagd...
Het antwoord van mijn moeder was extreem kort: dan zoek je minder contact.
Het antwoord van mijn man was echter een hele lijst, veel van de dingen waar ik sinds ik MS heb last van heb, verergeren als ik me niet goed voel. Zo ga ik boos kijken, krijg ik een enorme slaapbehoefte, kan ik me moeilijk concentreren, vergeet ik dingen en heb ik de neiging om alles (ook de mensen in mijn omgeving) te moeten controleren. Kortom: niet echt gezellig.
Op de vraag of ik dit dan ook liet zien als we bij andere mensen op bezoek zijn (ik heb het over vroeger, toen dat nog kon) zei hij: nee! Dan merk ik dat je hyperactief wordt en gaat rebbelen.
Hij heeft me dit al vaker gezegd en ik kan me voorstellen hoe frustrerend dit moet zijn voor hem. Thuis een enorme lijst met vervelende eigenschappen laten zien om dan vervolgens als we ergens heen gaan een vrolijke en energieke Nanda te zijn.
Toch is dit geen masker. Het gaat vanzelf, ik weet niet hoe ik het anders moet doen. Gaan zitten chagrijnen op de bank als we ergens zijn kan ik niet! Ik vrees wel dat ik het op deze manier erg moeilijk maak voor mijn omgeving om me te ‘lezen’.
Voordeel daarentegen is wel dat ik makkelijk over mijn situatie kan praten. Als men vraagt hoe het met me gaat krijg je een eerlijk antwoord! Al is dat misschien anders dan wat je aan me ziet.
Dus als je wil weten hoe het écht met me gaat? Vraag het me!