2 werkelijkheden

20 januari 2020

De afgelopen dagen heb ik stukjes geplaatst over mijn ervaringen in het ziekenhuis. Verhalen met een knipoog met een zekere luchtigheid. Verhalen die tijdens de lange uren van liggen zomaar in me opkwamen. Verhalen en ervaringen die ik écht zo heb ervaren, recht uit mijn hart.

Nu blijken mijn dierbaren daar ook reacties op te hebben gekregen. ‘Het gaat goed met Nanda he? Ze schrijft zulke leuke stukjes.’ Als diezelfde dierbaren mij vervolgens kwamen opzoeken in het ziekenhuis lag ik daar als een futloos vogeltje, dat te moe was om te praten, tijdens een gesprek in slaap viel en waarbij een wc bezoekje al teveel was.

Waarom schrijf ik dit? Het geschreven woord kan zo’n verschil maken! Een extra uitroepteken, een gezellige smiley, dat alles geeft meteen een positief gevoel. Is het daarmee onecht? Nee zeker niet! Ik heb me echt geamuseerd met al die hulpvaardige heren om me heen! De verhaaltjes die ik schreef kwamen vanzelf in mijn hoofd, voor ik ze opschreef was het verhaal in mijn hoofd al klaar. Binnen 5 minuten typte ik het uit op mijn telefoon, deelde het online en sliep ik weer verder.

Maar mijn stukjes kunnen ook de indruk hebben gewekt dat ik me ontzettend heb vermaakt in het ziekenhuis met al mijn vrienden, dat het één groot feest was. De werkelijkheid is, is dat mijn lichaam ondertussen ontzettend hard aan het vechten was (is). De chemo breekt een deel van mijn immuunsysteem af. Dat is zwaar en vermoeiend. Ik heb weleens moeten stoppen met eten omdat ik geen energie meer had om de hap naar mijn mond te brengen. Ook dat is de werkelijkheid. Maar niet eentje die ik aan iedereen laat zien. Liever niet zelfs.

Moraal van dit verhaal? Er zijn vaak meerdere werkelijkheden. Trek geen conclusies op basis van een extra uitroepteken of gezellige smiley. Maar als je écht wil weten hoe het met iemand gaat, vraag dan even door. Iedereen heeft meerdere kanten en een smiley is zo getypt....

Never judge a book (only) by it’s cover.

NB: ook in het echte leven hoor ik het regelmatig: ‘wat zie je er goed uit!’ terwijl ik me het tegenovergestelde voel. Maar ik denk dat dat onderwerp een ander verhaaltje waard is.